از حوادث مرگبار در فضا چقدر می‌دانید؟
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۸۴۲۴۴
ایتنا - لایوساینس در گزارشی جدید، به سوانح فضایی پرداخته و به این پرسش پاسخ میدهد که آیا تا کنون کسی جان خود را در فضا از دست داده است؟
اکتشاف در فضا همواره با خطرات و تهدیدهای بسیاری همراه بوده؛ با این حال، انگیزه و میل بشر برای کشف و شناخت فضا به حدی است که فضانوردان بسیاری تاکنون این خطرها را به جان خریده و زمین را ترک کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، نایجل پکام، مدیر ایمنی و سلامت ماموریت‌های فضایی ناسا، به لایوساینس می‌گوید: بله، ۲۱ نفر در فضا جان باخته‌اند. او توضیح داد این ۲۱ نفر در جریان پنج ماموریت فضایی که سه تای آنها متعلق به ناسا بود و دو تا هم به اتحاد جماهیر شوروی تعلق داشت، به سرنوشتی مرگباری دچار شدند.
جیم هرمانسون، استاد هوانوردی و فضانوردی در دانشگاه واشنگتن در سیاتل، می‌گوید: «این سوانح معمولا ترکیبی از شرایط غیرعادی، ایراد در تجهیزات، خطای انسانی، سیاست و مدیریت‌اند.»
از این میان، دو فاجعه مرگبار مربوط به ماموریت‌های شاتل فضایی ناسا بود. ژانویه سال ۱۹۸۶ شاتل فضایی چلنجر تنها ۷۳ ثانیه پس از پرتاب منفجر شد و هفت نفر سرنشین آن از جمله کریستا مک‌اولیف، معلمی از نیوهمپشایر که به عنوان فضانورد در این ماموریت فضایی شرکت داشت، جان خود را از دست دادند. دلیل وقوع این حادثه هوای سرد کیپ‌کارناوال اعلام شده که سبب شده بود برخی درزگیرهای موشک انعطاف‌پذیری خود را از دست بدهند.
به گفته هرمانسون، نشت گاز داغ به مخزن سوخت به انفجاری مهیب منجر شد. او می‌گوید مدیران ناسا نیز در این زمینه مقصر بودند چرا که این فضاپیما را به رغم هشدار برخی مهندسان ناسا، پرتاب کردند.
حادثه مرگبار دیگر در پروازهای فضایی در فوریه ۲۰۰۳ رخ داد؛ وقتی شاتل فضایی کلمبیا حین ورود به اتمسفر زمین متلاشی شد و هفت سرنشین آن کشته شدند.
پکام می‌گوید تا پیش از فاجعه انفجار کلمبیا، این تصور وجود داشت که بخش ورود به اتمسفر برای بازگشت ساده‌ترین و بهترین قسمت پرواز فضایی است؛ به ویژه وقتی با مراحل سخت و دشوار پرتاب مقایسه می‌شد.
پکام که خود در تهیه گزارش علت‌یابی این سانحه نقش داشت، می‌گوید فضاپیمای کلمبیا موقع پرتاب آسیب دیده و تکه‌ای از فوم عایق آن شکسته بود؛ اتفاقی که تقریبا در هر پرتاب قبل و بعد از کلمبیا اتفاق می‌افتاد و می‌افتد. اما در این مورد، تفاوت این بود که این فوم به بال فضاپیما اصابت کرد و به آن آسیب زد و بال آسیب‌دیده دیگر قادر نبود دمای بالایی را که هنگام ورود ایجاد می‌شود، تحمل کند. این مسئله سبب متلاشی شدن این فضاپیما شد.
پکام می‌افزاید حادثه آپولو۱ هم با اینکه هرگز زمین را ترک نکرد، در فهرست حوادث فضایی مرگبار قرار دارد: «من شخصا بین اینکه آیا این حادثه در زمین رخ داده باشد یا فضا تفاوتی قائل نیستم. به هر حال، سه فضانورد مذکور عازم فضا بودند اما آزمایش پیش از پرتاب سبب آتش‌سوزی در داخل فضاپیما شد و سه سرنشین آن کشته شدند.»
چهار کیهان‌نورد نیز در پروازهای فضایی دیگر جان خود را از دست داده‌اند. در سال ۱۹۶۷، سایوز۱ اتحاد جماهیر شوروی به دلیل خرابی چتر به زمین سقوط کرد و فضانورد حاضر در آن کشته شد.
پکام می‌گوید که در آن حادثه نیز سیاست تا حدودی مقصر بود؛ چرا که پای یک رقابت فضایی در میان بود و می‌خواستند تاریخ پرتاب با یک رویداد سیاسی هم‌زمان شود. از این رو، پرتاب در شرایطی صورت گرفت که افراد دخیل در این تصمیم می‌دانستند مناسب نیست.
پکام می‌افزاید تیم کنترل ماموریت متوجه شد به محض اینکه فضاپیما وارد مدار شود، مشکلات مربوط به چتر نجات پیش خواهد آمد.
سه فضانورد دیگر نیز سال ۱۹۷۱ در جریان یک حادثه کاهش فشار جان خود را از دست دادند. هرمانسون می‌گوید این حادثه تنها موردی است که واقعا در خارج از جو زمین رخ داد. به طور کلی، مشکل بر سر مراحل ورود و خروج از اتمسفر بود که به باور او، خطرناک‌ترین بخش‌های یک پرواز فضایی به شمار می‌روند.
این فضانوردان بیش از سه هفته را در نخستین ایستگاه فضایی که اتحاد جماهیر شوروی تاسیس کرده بود، سپری کردند. اما به گفته ناسا، هنگامی که عازم بازگشت به زمین شدند، فشار فضاپیمایشان کاهش یافت و آنها لباس فضایی به تن نداشتند.
مدیر ایمنی و سلامت ماموریت‌های فضایی ناسا خاطرنشان می‌کند اگرچه این پنج ماموریت فضایی قطعا فرجامی مرگبار داشتند، به این معنی نیست که سایر ماموریت‌های فضایی با شرایطی مرگبار یا آسیب‌زا مواجه نشده‌اند. بر اساس اطلاعات موجود در دفتر پکام که حوادث فضایی را ثبت می‌کند، تعداد چنین رخدادهایی بیش از پنج مورد است.
پکام می‌گوید امروزه حدود ۶۵۰ نفر پرواز فضایی انجام داده‌اند و به دلیل افزایش تعداد پروازهای تجاری فضایی، این تعداد مدام افزایش می‌یابد. به گفته او، سفر فضایی هرگز بدون خطر نخواهد بود. این چیزی است که برای رسیدن به فضا لازم است اما شناخت خطرات موجود ضروری است. این موضوعی است که تیم پکام روی آن کار می‌کند؛ گردآوری داده‌ها و یافتن روش‌های بهتر برای محاسبه دقیق خطراتی که فضانوردان با آنها مواجه می‌شوند.
او می‌گوید: «ما باید به آنها بگوییم که آنها بخت این را دارند که به خانه برگردند.»
منبع: ايتنا
کلیدواژه: فضانوردان ناسا آپولو ۱ فضاپیما خود را از دست جان خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۸۴۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایران در آستانه پرتاب ماهواره از پایگاه فضایی چابهار
وزیر ارتباطات گفت: پایگاه پرتاب فضایی چابهار، استراتژیک و راهبردی در صنعت فضایی کشور خواهد بود که ساخت آن در همین دولت کلید خورد و امیدواریم امسال فاز اولش را به اتمام برسانیم و نخستین پرتاب را تا پایان امسال انجام دهیم. - اخبار ویژه نامه‌ها -
به گزارش گروه فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، عیسی زارع‌پور؛ وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، امروز (چهارشنبه) در حاشیه برگزاری جلسه هیئت دولت در مورد ساخت پایگاه فضایی در جنوب کشور تصریح کرد: پایگاه پرتاب فضایی چابهار، استراتژیک و راهبردی در صنعت فضایی کشور خواهد بود که ساخت آن در همین دولت کلید خورد و امیدواریم امسال فاز اولش را به اتمام برسانیم و نخستین پرتاب را تا پایان امسال انجام دهیم.
نخستین پرتاب خورشیدآهنگ سال آینده از پایگاه فضایی چابهار/ ماهواره‌های ظفر2 و ناهید2 سال آینده پرتاب میشودبه گزارش تسنیم، پایگاه فضایی امام خمینی(ره) نخستین پایگاه سکوی ثابت ایران شامل مجموعه عظیمی است که همه مراحل آماده‌سازی، پرتاب، کنترل و هدایت ماهواره‌برها را به‌عهده دارد؛ این پایگاه در 80کیلومتری جنوب شرق استان سمنان نیازهای فضایی کشورمان در مدار لئو را پوشش میدهد.
در عین حال در سال 1389 اعلام شد بنابر محدودیت‌های جغرافیایی موجود، تحقیقات برای ساخت دومین مرکز فضایی ایران در شهر چابهار آغاز شد.
براساس مصوبات شورای‌عالی فضایی، مدیریت کلان پایگاه فضایی چابهار به‌عهده سازمان فضایی است و قرار است در زمینه پرتاب موجود زنده و پرتاب ماهواره‌های سنجشی و مخابراتی در مدار زمین‌آهنگ فعالیت کند بنابراین این پرتاب‌ها به شرایط ویژه‌ای نیاز دارند و حتی‌الامکان باید در شرایط نزدیک به منطقه استوایی صورت گیرند تا هزینه‌های پرتاب و انجام مانورهای مداری آن به حداقل برسد که پایگاه فضایی چابهار این قابلیت را دارد.
پایگاه فضایی چابهار دارای پتانسیل مناسبی برای قراردادن ماهواره در هر دو مدار قطبی و استوایی است. سایت چابهار نزدیک به خط استوا (عرض جغرافیایی 25 درجه و 20 دقیقه شمالی و طول جغرافیایی 60 درجه و 27 دقیقه شرقی) است که با این شرایط می‌توان از اثرات انرژی حاصل از سرعت چرخش زمین در اطراف محور قطبی آن استفاده کرد، این اثر می‌تواند سرعت پرتابگرها را به‌مقداری قابل ملاحظه افزایش دهد. بندر چابهار هم‌عرض جغرافیایی بندر میامی در شبه‌جزیره فلوریدای آمریکاست و دارای شرایط آب‌وهوایی کاملاً مشابه این بندر.
سایت چابهار دارای سطح بالایی است که برای اطمینان کافی از ایمنی پرتاب‌ها فراهم شده است. این سایت شامل یک بندر آبی عمیق با امکانات بارگیری مناسب است و بندرگاه آن قابلیت پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما است.
این سایت دارای پهنای گسترده به‌سمت اقیانوس هند است که برای تمام مأموریت‌های فضایی مفید است و کمترین خطر را متوجه جمعیت و اموال اطراف آن منطقه می‌کند.
امکان نصب تجهیزات ردیابی در تپه‌های اطراف (رادارها و آنتن‌های تله‌متری) از جمله دیگر مزیت‌های خوب در پایگاه چابهار است.
این منطقه به‌دلیل موقعیت استوایی و ساحلی خود، یک سایت با تهویه مناسب و محیطی معتدل با رطوبت نسبی دارد و از تغییرات دمای اندکی در فصول مختلف سال برخوردار است همچنین به‌دلیل موقعیت جغرافیایی در مقابل زلزله آسیب‌پذیری کمتری دارد.
پایگاه پرتاب چابهار مجهز به زیرساخت‌هایی است که می‌توانند با توسعه مراکز فضایی در آینده سازگار باشند که این زیرساخت‌ها شامل جاده‌ها، فرودگاه‌ها، بنادر، مخابرات و... است.
بنابراین دو مزیت عمده برای پایگاه ملی فضایی چابهار وجود دارد که نخست نزدیکی به استواست به‌طوری که انرژی کمتری برای مانور یک فضاپیما به یک مدار استوا و ژئو نیاز دارد. از طرفی، دسترسی آزاد به دریای رو به جنوب دارد به‌طوری که برای موشک‌هایی که در سطوح پایین‌تر قرار می‌گیرند آثار مخروبه ناشی از خرابه موشک‌ها و بقایای فضاپیماها نمی‌توانند روی محل زندگی انسان‌ها تأثیر بگذارند.
انتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان